Al nadat ik de voorfilmpjes had gezien wilde ik naar Black Swan. Ik houd van ballet, van psychologische thrillers en Natalie Portman vind ik een erg goede actrice, dus dat moest wel echt een film voor mij zijn. Ik heb al vele dansfilms versleten, maar het was mij al snel duidelijk dat het dit keer niet zo zoetsappig en vol met clichés zou zijn. Omdat hij in Nederland pas laat uitkwam, stroomden er steeds meer hysterisch enthousiaste reacties binnen en daarna zelfs Oscar nominaties. Mijn verwachtingen werden dus steeds hoger. Wat ook een valkuil is, want soms zijn mijn verwachtingen zo hoog dat ik uiteindelijk teleurgesteld ben. Maar gisteravond was het eindelijk zover: ik ging naar Black Swan.
Het begon goed met mooie balletstukjes, waar ik als 'oud ballerina' al geraakt door werd. Maar langzaam aan werd het wat vreemder allemaal en kreeg het verhaal een mysterieuze wending. En uiteindelijk nam de psychologische thriller kant het helemaal over en zit de film nu nog in mijn hoofd. Zo'n film is het dus: eentje die dagenlang nog in je hoofd blijft rond spoken. Eentje waar je nog even goed over na moet denken, omdat niet alles in één keer helemaal duidelijk is. Ik zal geen details over het verhaal vertellen, want ik vind dat iedereen deze film moet zien. In 1 woord prachtig!
Bron plaatje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten